Εικονικό βάζο

Εικονικό μεταλλικό βάζο. Ένα υπέροχο δώρο για τους αγαπημένους σας φίλους και για να δώσετε μία ποιητική πνοή στην καθημερινότητά σας!

Το εικονικό.
Στην τρέχουσα σημασία του, το εικονικό εναντιώνεται στο πραγματικό, αλλά η αιφνίδια ανάδυσή του, με τις νέες τεχνολογίες, δίνει την αίσθηση ότι, στο εξής, σημαδεύει την εξαφάνιση, το τέλος του πραγματικού. Έχω ήδη πει ότι το να κάνεις να γίνεται ένας πραγματικός κόσμος, είναι ήδη να τον παράγεις, και το πραγματικό ήταν ανέκαθεν μία μορφή προσομοίωσης. Μπορούμε, βέβαια, να κάνουμε να υπάρξει ένα αποτέλεσμα πραγματικού, ένα αποτέλεσμα αλήθειας, ένα αποτέλεσμα αντικειμενικότητας, αλλά, καθ’ εαυτό, το πραγματικό δεν υπάρχει. Το εικονικό είναι τότε μόνο μία υπερβολή της τάσης αυτής να περάσει από το συμβολικό στο πραγματικό -που είναι ο βαθμός μηδέν του. Από την άποψη αυτή, το εικονικό επαληθεύει την έννοια της υπερ-πραγματικότητας.Η εικονική πραγματικότητα, που θα ήταν τελείως ομοιογενοποιημένη, αριθμημένη, “διεργασιοποιημένη”, αντικαθιστά την άλλη, επειδή είναι τέλεια, ελέγξιμη και μη αντιφατική. Άρα, επειδή είναι πιο “ολοκληρωμένη”, είναι πιο πραγματική από αυτήν που έχουμε θεμελιώσει ως ομοίωμα.
Παραμένει ότι η έκφραση “εικονική πραγματικότητα” είναι πραγματικό οξύμωρο.Δεν είμαστε πια στην παλιά καλή φιλοσοφική έννοια στην οποία το εικονικό/ δυνητικό ήταν αυτό που προορίζεται να γίνει υπαρκτό, και στην οποία θα εγκαθιδρυόταν μία διαλεκτική ανάμεσα στις δύο αυτές έννοιες. Τώρα, το εικονικό είναι αυτό που επέχει θέση πραγματικού, είναι η τελική του λύση στο μέτρο που, συγχρόνως, περατώνει τον κόσμο στην οριστική του πραγματικότητα και υπογράφει τη διάλυσή του.
Μ’ αυτή την έννοια, ίσα ίσα το εικονικό μας σκέφτεται:δεν υπάρχει πια ανάγκη για ένα υποκείμενο της σκέψης, για ένα υποκείμενο της δράσης, όλα συμβαίνουν δια μέσου τεχνολογικών διαμεσολαβήσεων. Αλλά το εικονικό είναι , άραγε, αυτό που βάζει οριστικά τέλος σε έναν κόσμο του πραγματικού και του παιχνιδιού, ή μήπως αποτελεί μέρος ενός πειραματισμού με τον οποίο παίζουμε; Μήπως δεν παίζουμε την κωμωδία του εικονικού, με μία υποψία ειρωνείας, όπως στην κωμωδία της εξουσίας;