Η έναρξη της δραστηριότητάς μας ανάγεται στο…μακρινό 1981. Όμως ακόμα πέντε χρόνια νωρίτερα, ο παραγωγικός μας προσανατολισμός μάς είχε καταστήσει πολύτιμους συνεργάτες και προμηθευτές μιας σειράς πρωτοποριακών επιχειρήσεων στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη. Όσοι γνώρισαν το “ΜΟΝΟ”, το “ΟΙΚΟΣ” (του οποίου υπήρξαμε συνιδρυτές ), το “OPUS” ,το “ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ” στην Αθήνα, το “Design Market”, το “DOMUS” στη Θεσσαλονίκη έμαθαν αργότερα, ποιοι δημιουργούσαν στο παρασκήνιο τις αισθητικές και τεχνικές εκπλήξεις. Η μεγάλη επιτυχία και αποδοχή των προϊόντων που διακινήθηκαν τότε έβαλε με καθαρό τρόπο και γρήγορα κάποια επιτακτικά διλήμματα: Προτεραιότητα το εμπορικό κέρδος ή παρακολούθηση του “Industrial Design” ως εξελισσόμενης μορφής τέχνη. Αλλά με πιο σαφή τρόπο το ερώτημα ετίθετο ως εξής: Στην απόλυτη πλήξη της κυριαρχίας του εμπορεύματος υπήρχε περίπτωση, κάποια αγαθά να αποκτήσουν πολιτιστική πνοή και περιεχόμενο; Και ακόμα πιο πέρα υπήρχε χαραμάδα για να ξεφύγουμε από την πολιτιστική βιομηχανία όπως την όριζε και την απέρριπτε ο THEODOR ADORNO;
Αυτές οι θεωρητικές μας αναζητήσεις μαζί με την συνεχή, υπερκινητική μας δράση δημιούργησαν ρήξεις. Κινηθήκαμε αυτόνομα, δημιουργήσαμε το Roma 5 design. Όσοι μας παρακολούθησαν και εξελίχτηκαν μαζί μας παράλληλα από τότε, γνωρίζουν: Δεν ρίξαμε νερό στο κρασί μας. Σε ένα κοινό που μας εμπιστεύτηκε, υποδείξαμε μία κατεύθυνση, γνωστοποιήσαμε μεγάλους σχεδιαστές του 20ου αιώνα και τις δημιουργίες τους. Αμέτρητα προϊόντα που προωθήσαμε στη μακρά πορεία μας, έφεραν γνωρίσματα αξιοπρέπειας στη κατασκευή τους και “φρέσκου βλέμματος” στη γραμμή τους. Επρόκειτο για γνωρίσματα του Industrial Design όπως ακριβώς επιτάσσει η σχετική θεωρία και οι καταστατικές αρχές του: τεχνοσχηματική τελειότητα για ένα κόσμο χαρούμενο, υποφερτό και καλύτερο. Σε αυτό ακριβώς επιμένουμε ακόμα. Ούτε βήμα πίσω.
Το 1988 προχωρήσαμε παράλληλα με τη δουλειά μας , στην έκδοση ενός θεμελιακού θεωρητικού έργου για το Design: την “Εισαγωγή στο βιομηχανικό σχέδιο, ιστορία της παραγωγής εν σειρά ” του Dorfles. Με αυτό τον τρόπο τέθηκαν πιο ολοκληρωμένα τα ζητήματα. Το βιβλίο αυτό διδάσκεται ακόμα στις σχετικές σχολές που υπάρχουν στη χώρα μας. Όποιος ασχολήθηκε διεξοδικά με το θέμα, το έχει στη βιβλιοθήκη του.
Το 1999 εγκαταστήσαμε την εμβληματική και βιβλιοθήκη της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Έργο τιμητικής σημασίας για εμάς. Πολλοί νέοι αρχιτέκτονες πέρασαν και περνούν ατέλειωτες ώρες εκεί, τα υπέροχα αισθήματα που νιώθουν στον χώρο της, είναι για εμάς ενέργεια και δύναμη. Ακολούθησαν κι άλλες δημόσιες βιβλιοθήκες, οι καλύτερες: “Βιβλιοθήκη του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου” ,” Βιβλιοθήκη Ισότητας των Γυναικών”, “Βιβλιοθήκη των Σχολών του Εμπορικού Ναυτικού” κ.α.
Αυτό όμως που μοιάζει παράδοξο σ’ αυτή την ιστορία είναι το εξής: Τολμήσαμε να υιοθετήσουμε νέα υλικά και εξελιγμένες τεχνικές, που δύσκολα αποδεχόντουσαν αμέσως οι άλλοι. Ας απαριθμήσουμε μερικά: Με την πρώτη εμφάνισή της την ηλεκτροστατική βαφή, πρέσσες υψισύχνων ρευμάτων, κοπές σε μέταλλα με πλάσμα, Lazer, Water Jet. Οι κατεργασίες ξύλινων επιφανειών με CNC και “κέντρα εργασίας”.Το MDF ή σύνθετη ξυλεία. Κινηθήκαμε με άνεση σ’ αυτές τις χρήσεις.
Γνωρίζει μήπως κανείς κάποιους άλλους που αντέξανε σε τέτοια πορεία; Που τα δώσανε όλα για την Αισθητική τους που είναι και Ηθική τους ή και το αντίστροφο;
The inauguration of our activities goes back to … the long 1981. Although even five years earlier our productive orientation has made us valuable partners and suppliers to a series of avant-garde businesses in Athens and Thessaloniki. Those who got to know “MONO”, “Oikos” (which we were cofounders), “Opus” and “Monodromos” in Athens, “Design Market” and “Domus” in Thessaloniki, got to learn later who were the ones creating the aesthetical and technical surprises from the backstage. The grand success and welcoming of the products which were launched then, set fast and sharply some critical dilemmas: Priorities should be set into commercial revenue or observing the “Industrial Design” as a developing form of art. But into more direct way the questions where posed like this: Into the absolute boredom of the domination of the commodified society, was there any chance some products to breathe through cultural air and content? And one step further: was there any cracks to escape from the culture industry as Theodor Adorno was defining and rejecting it?
Those theoretical wanderings among our continuous, hyperactive actions brought breaches. We moved independently, we created Roma 5 Design. Those who followed and developed with us in parallel since then they know that we didn’t set our values aside. To an audience that trusted us, we indicated a direction. We brought the great designers of the 20th century and their creations. Through our long route numberless products that we brought to the market, had attributes of dignity in the construction and a “fresh sight” into their outline. They had attributes of Industrial Design, in the exact way that the relative theory imposes as its theses: techno-schematic perfection for a world happy, bearable, better. Not a single step back.
In 1988 we went advanced in parallel with our main business into the publication one of the fundamental theoretical works of Design: “Introduction to the industrial design” of Gillo Dorfles. The Specific book is still being taught into the relevant university faculties in Greece. Whoever has dived deep into it he has it in his bookshelf.
In 1999 installed the symbolic and exemplary library of the Architecture school of the National technical university of Athens. An honorary work for us. Many new architects had and will still have numberless hours there and the pleasant emotions which they feel into its space are for us lively force and power. More public libraries followed: among others the library of the pedagogic institute of Athens, the “library of the quality off the women”, the library of the naval academy.
Although this which could look like a paradox into our history is the following: we were in the frontier of adoption of new materials and advanced techniques: e-coating (or electrostatic coating), high voltage machine press, cutting of metals through water jet, laser or plasma. Processing of wooden surfaces with CNC machines. MDF or engineered wood. We moved with comfort into these technologies.
Does somebody know any others that stood in such a course? That they gave everything for their Aesthetics which is their Ethics or the inverse?
